Villa Fridhem

In 2020 hebben wij Villa Fridhem gekocht. Het was het huis van onze buren. Jarenlang heeft de familie Langedijk hier gewoond. Het huis had toen al de Zweedse naam ‘Fridhem’. Arie Langedijk, de man des huizes, begon in de vijftiger jaren van de vorige eeuw veel naar en in Zweden te reizen om daar tulpenbollen te verkopen. Hij was onder de indruk van de Zweedse gastvrijheid. Die gastvrijheid wilde de familie ook bieden in haar huis. Buurvrouw Jet is voor mij echt het symbool van gastvrijheid. In mijn herinnering stond ze altijd in de keuken met haar schort voor, in allerlei pannen te roeren, ze was altijd bezig. Iedereen was welkom om mee te eten of te blijven slapen. Ook al was de groep gasten nog zo groot, zij draaide haar hand er niet voor om. Voor mij is zij het ultieme voorbeeld van een gastvrije vrouw.

De Zweden noemden een gastvrij huis een ‘fridhem’. Letterlijk vertaald: het vrije huis, met andere woorden: altijd welkom. Vandaar ‘Fridhem’.

Het huis staat in het dorp bekend als Fridhem en wanneer men het over het huis op Westerbuurt 41 heeft, spreekt men over Fridhem, of je nu bij de bakker of de aannemer komt, iedereen weet wat er met Fridhem wordt bedoelt. Een leuke bijkomstigheid is dat het huis vroeger in de jaren 70 ook al een pension is geweest. Geheel in lijn met haar naam. De naam Fridhem staat al sinds de jaren 60 op het huis in smeedijzeren letters.

Bovenstaande ansichtkaart is nog een herinnering uit die tijd. Op de achterkant stond een routebeschrijving naar het pension. Toen wij het huis renoveerde, bleek dat alle slaapkamers nog genummerd waren en hing er in de bijkeuken nog een sleutelrek voor alle kamers.

De grote barbecue op de binnenplaats, is nog een overblijfsel uit de roerige jaren 70. De hoogtijdagen van de iconische familie Langedijk. Wij hebben deze bbq weer in ere hersteld, net zoals de bar in het souterrain waar in die tijd, onder het genot van een goed glas bier, miljoenen bollen van eigenaar zijn gewisseld.

Omdat wij de naam ‘Fridhem’ zeer toepasselijk vonden voor onze groepsaccommodatie hebben wij deze naam aangehouden. Met het woordje villa ervoor wilden wij nog een beetje extra allure geven aan de naam, want dat verdient onze vakantievilla in boutiquestijl. Voel je welkom in onze gastvrije groepsaccommodatie!

Tegenwoordig doet mijn man Robèr ook zaken in Zweden en ontvangen wij deze relaties ook thuis, alsof de geschiedenis zich herhaalt. Bijzonder hoe dingen soms lopen…

‘Een groepsaccommodatie’, riep een vriendin verwonderd uit, ‘hoe kom je op het idee om zoiets te beginnen’? Blijkbaar riep het woord groepsaccommodatie bij haar een heel andere associatie op dan bij mij. ‘Hoezo, wat is er mis met een groepsaccommodatie’ vroeg ik haar? ‘Nou het klinkt een beetje stoffig en groeperig, stapelbedachtig, niet iets wat ik bij jou vind passen’, antwoordde ze.

Ik keek haar aan en dwaalde in gedachte af naar zo’n 25 jaar geleden. Mijn oma werd 75 en met de hele familie gingen wij naar een groepsaccommodatie in Drenthe. Ik had net 3 weken verkering en de relatie was nog te pril om mijn vriendje mee te nemen. Daarom reed ik op een zonnige dag in september mee in de oude Opel Kadet van mijn jongere broer en zijn vriendin.

Na een aantal uren rijden kwamen we aan bij de vakantieboerderij. De meeste familieleden waren er al en iedereen was zich aan het installeren. Ik was ingedeeld in een slaapzaal met mijn broer en vriendin, een oom en tante en nog een aantal neven en nichten.

Toen was het tijd voor een borrel en een hapje. Oma, ooms en tantes, neven en nichten, allemaal aan de lange tafel, eerst nog een beetje onwennig, maar in no time waren we alle schroom voorbij en werd er gelachen en gezongen alsof we elkaar dagelijks zagen. Wat een gezelligheid en hoe bijzonder dat we daar met zijn allen samen aan het genieten waren!

Wat had mijn nieuwe vriendje dit geweldig gevonden, bedacht ik mij een beetje treurig terwijl er om mij heen mooie gesprekken werden gevoerd. Juist op dat moment keek mijn oma naar mij en vroeg wat er aan schortte. Ik vertelde haar over mijn nieuwe liefde en hoe jammer het was dat hij dit mooie samenzijn miste. Oma begreep het meteen en zei, ‘bel hem maar op lieverd en laat hem hier naartoe komen, hij is van harte welkom’! Dat liet ik mij geen twee keer zeggen. Gelukkig hing er een betaaltelefoon en een paar kwartjes later was het geregeld, mijn vriendje kwam er aan!

Het familieweekend in de groepsaccommodatie, het is een regelmatig terugkomend onderwerp binnen onze familie. Wat hebben we genoten, dierbare herinneringen gemaakt, wat was het fijn om een heel weekend samen op te trekken. We lachen nog steeds om mijn neef die de motoriek van een vijf-jarige heeft en boven in de boom vast kwam te zitten in het van touw gemaakte spinnenweb… Of die oudoom die met zijn 75 jaar als een malle over een plank over het water heen rende en vlak voor de finish toch nog een nat pak haalde! Dan hadden we nog de bonte avond in de gemeenschappelijke ruimte. Prachtige, grappige en ontroerende sketches werden er opgevoerd door mijn creatieve en muzikale familie.

Mijn vriendje die inmiddels al 23 jaar mijn man is, werd met open armen opgenomen in de familie, alsof hij er al jaren bij hoorde. De gedachte aan dat familieweekend is als een warme bad. Ondertussen hebben een aantal van de familieleden die toen mee waren, het tijdelijke voor het eeuwige verruild, maar wat ben ik dankbaar met de herinnering. Met een lach en een traan denk ik er aan terug.

‘Dit is wat een groepsaccommodatie voor mij betekent’ legde ik mijn vriendin uit. Ze keek mij peinzend aan en zei: ‘wat jammer dat onze familie dat nooit gedaan heeft zeg…’. ‘Inderdaad, dit zou iedere familie moeten doen’ antwoordde ik.

Het runnen van de groepsaccommodatie is een manier van ondernemen die mij heel veel energie geeft. Eke keer als ik gasten uitcheck en hoor dat ze een fantastisch weekend hebben gehad, dan knipoog ik even naar boven, naar mijn oma die vanachter haar wolkje met mij mee kijkt. Zonder dat ze het wist heeft zij dit zaadje in mijn hoofd geplant. Bijzonder hoe dingen soms lopen …